عارف فداکار یا سیاس؟

 

عارف فداکار یا سیاس؟ 

می گویند دکتر عارف با اعلام انصراف از کاندیداتوری در رقابتهای انتخاباتی دوره بازدهم ، دست به یک عمل فداکارانه و جوانمردانه زده است.
آیا واقعیت این است که می گویند؟
وقتی به جناحی وابسته نباشی مجبور نیستی بدون بررسی حرفهای اینچنینی را بپذیری و یا علیه و له کسی، موضعگیری کنی.
وقتی همه دغدغه ات مردم و میهن باشد نمی توانی هر سخنی را به راحتی بپذیری.
می گویند در جریان مبارزات انتخاباتی دوره یازدهم ریاست جمهوری، افرادی از سران احزاب و گروه ها که در راس آنها هاشمی رفسنجانی، سید محمد خاتمی و علی اکبر ناطق نوری هم حضور داشتند در نشستی محرمانه و برای جلوگیری از تکرار واقعه سال 1384 که منجر به خروج نام احمدی نژاد از صندوق های رای شد، به بررسی اوضاع و موقعیت کاندیداها پرداختند و در نهایت به این نتیجه رسیدند که از دکتر حسن روحانی حمایت کنند.
در این راستا، سید محمد خاتمی از سوی جمع مذکور مامور ابلاغ این تصمیم به دکتر عارف می شود و از او می خواهد تا انصراف خود را اعلام کند.
عارف در ابتدا و به ظاهر می پذیرد اما در فردای آن روز از اعلام انصراف خودداری می کند و در پاسخ به تماس تلفنی خاتمی می گوید:
من رای اول را بدست خواهم آورد بنابراین به هیچ وجه کنار نخواهم رفت.
روز بعد خاتمی با مراجعه حضوری به عارف چنین می گوید:
ما با خرد جمعی به این نتیجه رسیده ایم که از میان شما، تنها حسن روحانی توان پیروز شدن در انتخابات را دارد و شخص شما کوچکترین شانسی را ندارید و به نفع شماست که در اولین فرصت انصراف خود را اعلام کنید.
عارف مخالفت می کند.
خاتمی بر می خیزد و با زبان تهدید می گوید که اگر خیلی زود انصراف خود را اعلام نکنید من مجبور خواهم شد بطور رسمی بیانیه ای مبنی بر عدم حمایت از شما، منتشر کنم.
عارف به ناچار آن عمل فداکارانه را انجام داد که دیدیم.
البته عواملی که باعث سرپیچی عارف از فرمان خاتمی شد، خود جای بررسی دارد و در جای خود شنیدنی و خواندنی است.
آیا این عمل فداکاری محسوب می شود؟
و اما ادامه بحث:
می گویند زمانی که این عمل جبری بر عارف تحمیل شد عوامل تمرد عارف از فرمان خاتمی، تاکتیک و یا بهتر بگوییم کلک جدیدی را در دستور کار عارف قرار دادند:
آنان بر آن شدند تا با بزرگنمایی اقدام عارف و نامگذاری عمل فداکارانه به این اقدام اجباری، محبوبیت عارف را در اذهان عمومی افزایش داده و از این سرمایه بزرگ برای تصاحب بیشترین کرسی ها در انتخابات آتی مجلس، بهره برداری کنند.
این سناریو زمانی جذاب تر می شود که مذاکرات هسته ای هم به نقاط حساس خود می رسد و در کوران التهابات بی معنی و ساخته و پرداخته کشورهای غربی بویژه سرویس های اطلاعاتی و امنیتی آنها، نقش آفرینی های داخلی به حد اعلاء خود می رسد و همه چیز با نتیجه مذاکرات گره می خورد و چنین وانمود می شود که همه راه ها به رم ختم می شود و اگر مذاکرات به نتیجه برسد، همه مشکلات یکی پس از دیگری حل خواهد شد. 

گروه موسوم به اصلاح طلب گویی فراموش کرده اند که در دوران به اصطلاح اصلاحات(76 تا 84) چنین جوی حاکم شده بود و در انتهای آن دوران دیدیم که چه وقایعی در حوزه های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی رخ داد. 

گمان می رود همانگونه که سلطه جهانی پی به واقعیت های موجود در آناتومی قدرت ایران نبرده است، برخی از کسانی که اندیشه یکسره کردن مدار قدرت کشور را در سر می پرورانند از بسیاری از واقعیت ها دور و غافلند و از نحوه اندیشه و عملشان چنین برمی آید که همچون دوران گذشته می خواهند موانع جدی را نادیده بگیرند. 

در این میان پیش بینی این است که بزودی ساز عبور از روحانی توسط نزدیک ترین یاران او نواخته خواهد شد و دوباره تاریخ معاصر تکرار می شود ولی باید دید که آیا رئیس جمهوری کشورمان قصد دارد از 24 سال تجارب رواسای جمهوری قبلی (هاشمی، خاتمی و احمدی نژاد) بهره برداری کند یا خیر؟  

انتخابات مجلس های شورای اسلامی و خبرگان رهبری در پیش است و احزاب و گروهها با طراحی و اجرای برنامه های مختلف قصد دارند تا بیشترین آرای مردمی را از آن خود سازند و در این مسابقه نفس گیر هستند کسانی که بجای پرداختن به رقابت سالم، از شیوه های نادرست بهره برند و برای چهار سال خود بیمه کنند. 

در ماجرای فداکاری عارف ناگته هایی وجود دارد که در بخش بعدی این نوشتار بدان خواهیم پرداخت.