سرانجام فتنه و انحراف، بیم ها و امیدها

سرانجام فتنه و انحراف، بیم ها و امیدها

در آستانه سی و چهارمین سالروز انقلاب اسلامی و تاسیس جمهوری اسلامی ایران، فعل و انفعالات مختلفی علیه منافع ملی مان در حال وقوع می باشد و کشورهایی که خود را قدرت برتر دنیا می دانند با استفاده از همه ظرفیت ها درصدند تا حرکت رو به جلوی بخش های مختلف کشورمان را متوقف سازند.

در این میان نزدیکی زمان برگزاری انتخابات نهمین دوره مجلس شورای اسلامی نیز حساسیت ها را بیشتر کرده است و این موضوع بیم ها و امیدهایی را در چشم انداز آتی کشور بوجود آورده است.

حضور چشمگیر مردم در پای صندوق های رای می تواند نشان دهنده انسجام ملی و حمایت از برنامه های انقلاب باشد و در نقطه مقابل کاهش مشارکت اقشار مختلف جامعه در انتخابات، بدخواهان این مرز وبوم را خوشحال و مسرور خواهد ساخت و علاوه بر آن آنها را در ادامه راه خود مصمم تر خواهد کرد.

فعالیت کشورهای مخالف جمهوری اسلامی ایران که پس از سی و سه سال همچنان ادامه دارد وارد ابعاد جدیدتری شده و تکنیک ها و تاکتیک های آنان به تناسب زمان، پیچیدگی های بیشتری پیدا کرده است و نظام سازمان یافته جهانی امیدواری بیشتری برای موفقیت خود علیه منافع کشورمان بدست آورده است که شاید بتوان یکی از اصلی ترین دلایل این موضوع را صداهای مخالف داخل کشور دانست.

در چنین وضعیتی، برخی از افراد و گروه ها با بکار بردن واژه هایی نظیر فتنه و انحراف، و متهم کردن دیگران به محتوای این کلمات، قصد دارند افراد خاصی را از گردونه قدرت خارج سازند و قلمرو قدرت خویش را افزایش دهند.

این در حال است که کشور ما بیش از هر زمان دیگری به وحدت و انسجام نیاز دارد و همه افراد و گروه ها باید از هر نوع بحران زایی و تفرقه پرهیز داشته باشند و تلاش کنند تا در سایه آرامش و امنیتی که وجود دارد مشکلات را در درون کشور و به اتکای همدیگر و بدون دخالت خارجی ها حل کنند.

شاید بتوان به جرات ادعا نمود که شرایط کشورمان هیچگاه تا به این اندازه حساس نبوده است و حجم حملات خارجی ها و هم صدایی برخی دوستان با صداهای مخالف می رود تا میدان نبرد جدیدی را به تعریف برساند و این نبرد در هر صورت به ضرر ایران و ایرانی خواهد بود.

جلوگیری از شکل گیری جناح بندی های ساخته و پرداخته بدخواهان ایران عزیز هنری است که فرزندان این مرزوبوم باید آن را بیاموزند تا بازیچه دست آنان نشوند و با درک صحیح شرایط فعلی، بیش از نقاط افتراق، به مشترکات همدیگر نیز بیندیشند.

 لجبازی شاید یکی از صفات کودکان تلقی شود اما این حالت در بسیاری از موارد در سنین بالا هم نمود می یابد که آثار مخرب آن به مراتب از دوران کودکی بیشتر است و باید این تفکر در فرد یا افراد لجباز فعال شود که با چه کسی و بر سر چه مسئله ای لجبازی صورت می گیرد؟ و آیا اینطور نیست که بخش عمده ای از مسائلی که اکنون جناح های داخل کشور بر سر آن با هم مخالفت دارند، قابل حل و گذشت است؟

همه ما مدعی پیروی عشق ورزی به وطن خویش، ایران عزیز هستیم و جای بسی شگفتی است که از رفتارهای ما کمتر اثری از بوی وطن پرستی برمی آید.

قدر امنیت و آرامش را نمی دانیم و هم صدا با بیگانگان به سمت ناامنی می رویم.

این هشدار از طرف کوچک ترین فرد از میان مردم ایران است که می گوید:

از واژه های فتنه و انحراف در هر جا که دلتان می خواهد استفاده نکنید که تبعات آن روزی دامنگیر شما نیز خواهد شد.